Nasîrüddîn-i Tûsî’nin Câmasb-nâme adlı kehanetlere dayalı manzumesinin Türkçeye yapılmış ilk tercümesi. Eserin tespit edilebilen eksik bir nüshası şairin Miftâhü'l-Cenne'si, diğer eksik nüshası ise Sîrâcü'l-Kulûb'u içinde yer almaktadır. Bir başka nüshası da İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü Seminer Ktp. 4028 numarada bulunmaktadır.

Tûsî’nin 30 beyitlik metnini Ahmed-i Dâ’î 73 beyit hâlinde mesnevi nazım şekliyle tercüme etmiştir. Metin, şair tarafından Tûsî'nin manzumesi ile aynı vezinde aruzun "fe’ûlün fe’ûlün fe’ûlün fe’ûl" kalıbıyla yazılmıştır. Şiirde aruz bakımından birçok kusur mevcuttur.

Câmasb-nâme, hakîmlerin bir takım öngörüleri ile başlar. Buna göre 780/1378-79 yılında Horasan ülkesinde fitne kopacak, Buhara'da kargaşa görülecektir. Altı yüz bin kişilik bir ordu gelecek ve vücudunda noksanı olan bir komutan İran'ı tamamen alacaktır. 787 yılının Rebiyülevvel (Nisan-Mayıs 1385) ayında da bir sıkıntı söz konusu olacaktır. Frenk askeri gelecek Arap'ta fitne ve cenk başlayacaktır. Metnin bir kısmındaysa şair yedi iklimin hâlini anlatacağını söyleyerek bunlardan bahsetmekte, gezegenlerin hareketlerine göre ortaya çıkacak şeyleri sıralamaktadır. Eserin 44. beytinden itibaren hikmet sahibi bir kişi olarak Dânyâl peygamberin oğlu Câmas/Câmasb'ın geleceğe dair tahminlerinden bahsedilmektedir. Mesela Hz. Muhammed'in soyundan gelen birinin devrinde adaletin hâkim olacağı, 800/1397-98 yılında Mehdî'nin geleceği bunlardan bazılarıdır. Dâ'î,  metni Türkçeye tercüme ettiğini ve başka sözden harcına katmadığını belirterek mesnevisini sonlandırmaktadır.

Câmasb-nâme'nin tıpkıbasımı İsmail Hikmet Ertaylan tarafından yapılmıştır (1952). Kazım Köktekin ise manzumenin metnini dil incelemesi de yaparak makale hâlinde neşretmiştir (1999).

Şairin biyografisi için bk. "Ahmed-i Dâ'î". Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/ahmedi-dai