Hâmidî'nin Arapça iki falnâmeden yararlanarak kaleme aldığı Farsça eser. Fâtih Sultan Mehmed adına yazılan manzumenin müellif nüshası Raif Yelkenci’dedir (Ertaylan 1951: 29). Hâmidî'nin kendi mahlasını ve kitabın adını bir beyitte yazdığını belirten Ertaylan, şairin yararlandığı iki Arapça kaynak hakkında şu bilgileri vermiştir: Hatâyî olarak tanınan Şeyh Nâsirüddîn Ömer bin Ahmed el-Endülüsî her sayfasında 28 bölüm/kutucuk olan 28 sayfalık bir kitapçık yazmıştır.  Ebced sırasıyla her bölüme bir harf koymuş. Böylece 28 sayfada 588 harf yazılmıştır. 28 bölüme de 28 soru koymuştur. Bu soruların her biri bir harf ile ilişkilidir. Mesela ilk soruyu elif bölümünden almak, cevabını da elif bölümünden çıkarmak gerekmektedir. Âlim ve şeyh, büyük bilgin Ahmed-i Sebhî'nin (Hatâyî onun takipçisidir) de bir kitapçığı vardır. Hâmidî, her ikisi de Arapça olan bu eserlerden yola çıkarak Câm-ı Sühan-gûy adlı Farsça kitabı kaleme almıştır. Şairin, Arapçadan haz almayan Farsça konuşanlar için yazdığı bu metni kaleme alma sebebi Farsça bir eser yadigâr bırakmak ve halkın bundan feyz almasını sağlamaktır. Hâmidî, Câm-ı Sühan-gûy'u, yukarıda bahsedilen 28 soruyu Farsçaya çevirerek ve Arapçada bulunmayan "kef, je, çe ve pe" harfleri için de ikisi Arapça ikisi de Farsça 4 soru hazırlayarak düzenlemiştir.  Ertaylan, eserin orijinal metninden örnekler vermiştir (1949: 67-72, 79-82).

Şairin biyografisi için bk. “Hâmidî-i Isfahânî, Molla Hâmidî, Mevlânâ Hâmidî, Hâmidî-i İrânî, Hâmidî-i Acem, Hâmidî-i Acemî”. Türk Edebiyatı İsimler Sözlüğü. http://teis.yesevi.edu.tr/madde-detay/hamidii-isfahani-molla-hamidi-mevlana