BİLGE KAĞAN YAZITI
yazıt
Tengri Kağan (d. ?/? - ö. ?/?)

ISBN: 978-9944-237-87-1


Türk dili ve edebiyatının yazılı ilk eserlerinden biri.

II. Köktürk Devleti’nin dördüncü hükümdarı Bilge Kağan’ın oğlu Tengri Kağan tarafından 732 yılında yazdırılmış ve diktirilmiştir. 

II. Köktürk Kağanlığı’nın dördüncü hükümdarı Bilge Kağan, babası İlteriş Kağan öldüğünde henüz sekiz yaşındaydı ve yaşı devleti yönetecek kadar büyük olmadığı için töre gereği amcası Kapgan Kağan tahta çıkmıştı. Kapgan Kağan’ın töre gereğince tahta çıkması, Bilge Kağan’ın kardeşi anısına yazdırıp diktirdiği Köl Tegin yazıtında ifade edilmiştir.

Törög kazganıp uça barmış kangım kaganka başlayu baz kaganıg balbal tikmiş ol töröde üze eçim kagan olurtı (Yasaları kazanıp (sonsuzluğa) uçup gitmiş. Babam kağana ilk önce Baz Kağan’ı balbal (olarak) dikmişler. Yasalar gereğince amcam kağan tahta oturdu.) (Köl Tegin yazıtı doğu yüzü 16. satır)

Kapgan Kağan tahtta iken Bilge Kağan’ın on dört yaşında Tarduşların başına şad uvanıyla atandığı, yazıtın doğu yüzü 15. satırından anlaşılmaktadır: Tört yegirmi yaşımka tarduş bodun üze şad olurtum “on dört yaşımda Tarduş halkına şad (olarak) atandım.” Tengri Kağan tarafından yazdırılan kendi yazıtından edinilen bilgiye göre, Bilge Kağan, on dokuz yıl şad, on dokuz yıl kağanlık yapmıştır.

Men tokuz yegirmi yıl şad olurtum toku[z yegir]mi yıl kagan olurtum (Ben on dokuz yıl şad olarak görev yaptım. On dokuz yıl kağan olarak tahtta kaldım.) ( Bilge Kağan yazıtı güney yüzü 9. satır)

Kapgan Kağan 716 yılında öldürülünce yerine Kapgan’ın oğlu İnel Kağan’ın tahta geçme girişimleri ve kısa bir süre kağanlık yapması Köl Tegin’i öfkelendirmiş, İnel Kağan ve maiyetindekileri ortadan kaldırıp ağabeyi Bilge’yi tahta oturtmuştu. Bilge Kağan’ın Tonyukuk’un kızı ile evli olması, Tonyukuk’un Köl Tegin’in öfkesinden kurtulmasının nedeni olarak gösterilmektedir. Dolayısıyla Tonyukuk’un Bilge Kağan’ın kayınpederi oluşu, Köl Tegin tarafından canının bağışlanmasına vesile olmuş, yönetimden el çektirilmiş ve kendi boyuna geri gönderilmiştir. Türk devlet geleneğinin bu tarz iç çatışmalar ile taht kavgalarından hoşlanmıyor olmasından dolayı bu konu hakkında her üç yazıtta da tek kelime edilmemiş, üstü kapalı olarak Bilge Kağan ile Tonyukuk, iğneleyici cümlelerle birbirlerine göndermede bulunmuştur.

716 yılında kardeşi Köl Tegin’in yardımıyla tahta çıkan Bilge Kağan, Çinlilerin aktardığı bilgiye göre 734 yılında maiyetinde bulunan Meilu Çor (梅錄啜) adlı bir kimse tarafından zehirlenerek öldürülmüştür. Bilge Kağan’ın ölüm tarihi it yılının 10. ayının 26. günü olarak verilmiştir. On iki hayvanlı takvim marifetiyle verilen bu tarih, 25 Kasım 734’e denk gelmektedir. Buna göre; 684 yılında doğmuş olan Bilge Kağan 734’te öldüğünde elli yaşında idi. Küçük oğlu Tengri Kağan tarafından yazdırılan ve diktirilen Bilge Kağan yazıtı, 3,75 m. yüksekliğindeki Köl Tegin yazıtından birkaç cm. daha yüksek olup yazıtın doğu yüzünde 41, kuzey ve güney yüzlerinde 15’er satır bulunmaktadır.

Yazıtın hem Türkçe yüzleri hem de Çince yüzü, taştaki tahribat ve harflerdeki aşınma nedeniyle Köl Tegin yazıtından daha kötü durumdadır. Üç parça olarak kırık vaziyette duran yazıt, 2001 yılında Koşo-Çaydam Gölü yakınlarında Türkiye Cumhuriyeti tarafından yaptırılan depo-müzeye taşınmış ve burada birleştirilmek suretiyle 2001 yılında yeniden ayağa kaldırılmıştır. Depo-müzeye sonradan modern bir müze görünümü kazandırılarak Orhun Müzesi adı verilmiş olup hâlen Köl Tegin yazıtı ile birlikte aynı müzede koruma altındadır.

Çince bölümünün 19 Ağustos 735 tarihinde tamamlandığı ve Türkçe bölümlerin ise 34 günde yazıldığı bilgisinden hareket edildiğinde yazıtın 20 Eylül 735 tarihinde dikildiği genel bir kanaattir.

Bilge Kağan yazıtındaki metinleri oluşturan Tengri Kağan, büyük ölçüde, amcası Köl Tegin’in, babası tarafından yazdırılan yazıtının metninden yararlanmıştır. Çünkü her iki yazıtın birçok cümlesi neredeyse aynıdır veya birbirine çok yakındır. Ancak Bilge Kağan yazıtında bulunup Köl Tegin yazıtında bulunmayan bazı olaylar ve dolayısıyla da satırlar yer almaktadır. Bu satırlarda özellikle Bilge Kağan dönemindeki bazı olaylardan söz edilmiştir.

Yazıt 1889 yılında Rus Coğrafya Kurumu mensubu Nikolay M. Yadrintsev tarafından Arhangay Eyaleti sınırları içerisinde, Koşo-Çaydam Gölü yakınlarında bulunmuştur. Bu bölge Moğolistan’ın başkenti Ulan Batur’un 360 km. kadar batısındadır.

Yadrintsev’in, yazıtla ilgili ilk bilgileri içeren makalesi 1889 yılında İzvestiya Vsorgo dergisinde yayımlanmıştır. 1890 yılında A. O. Heikel başkanlığındaki Fin-Ugor Kurumu, Köl Tegin ve Bilge Kağan yazıtlarının kopyalarını almış, ardından her iki yazıtın ilk kalıp resimleri ile kopyaları, A. O. Heikel, G. von der Gabelentz, J. G. Dévéria, O. Donner’den oluşan ekip tarafından Helsinki’de yayımlanmıştır.

Wilhelm Radloff başkanlığındaki Rus Bilimler Akademisi heyeti ise, elde ettiği verileri iki seri hâlinde yayımlamış olup ilk seride metinlerin kopyaları bulunmaktadır.

Köl Tegin ve Bilge Kağan yazıtlarının kopyalarının elde edilmesinden sonra her iki yazıtın batı yüzlerindeki Çince bölümde, yazıtların hangi halk tarafından ve kim adına diktirildiği belirtildiği için, metnin Türkçe olduğu bilinmekteydi. Bir yandan Vilhelm Thomsen, öte yandan Wilhelm Radloff, yazıt metinlerinin kopyalarından hareket ederek harfleri çözmek için yarış içerisine girmiş, yazıtta sıklıkla geçen köl tegin, tengri ve türk sözcüklerindeki harflere tahmini ses değerleri veren Thomsen, çok geçen harflerin ünlü olabileceğini var sayarak harfleri çözmeyi başarmış ve 15 Aralık 1893 tarihinde “Déchiffrement des inscriptions de l’Orkhon et de l’lénisséi, notice préliminaire” adıyla yayımlamıştır. Radloff da harflerle ilgili okuma önerileri ile Thomsen’in ilk okumasını da göz önüne alarak 1894 yılında üç fasikül hâlinde yayımlamıştır. Thomsen ise 1896 yılında Köl Tegin ve Bilge Kağan yazıtlarını Inscriptions de l’Orkhon déchiffrées adıyla Helsinki’de kitap hâline getirmiştir.

Bilge Kağan yazıtı Türklerin bilinen en eski yazılı belgelerinden biri olması dolayısıyla, Türkçenin ses, şekil, sözcük, anlam ve cümle bilgisi bakımından kuşkusuz çok değerlidir. İlk yayımlandığı günden bugüne kadar çok sayıda kitap, makale ve bildiriye konu olmuştur.

Eserden Örnekler


Kişi oglınta üze eçüm apam bumın kagan istemi kagan olurmış olurupan türük bodunıng elin törösin tuta bermiş eti bermiş tört bulung kop yagı ermiş sü sülepen tört bulungdakı bodunug baz kıl[mış] başlıgıg yüküntürmiş tizlig[ig sökürmiş ilgerü kadırkan yışka tegi kerü] (Doğu yüzü 3. satır).

(İnsanoğlunun üzerinde atalarım, dedelerim Bumın Kağan (ve) İstemi Kağan tahta oturmuş. Tahta oturup Türk halkının ülkesini (ve) yasalarını tutuvermiş, düzenleyivermiş. Dört taraf hep düşmanmış. Ordu sevk ederek dört taraftaki halkları tâbi etmiş. Mağrurlara baş eğdirmiş, asilere diz çöktürmüş. Doğuda Kadırkan (ormanlı) Dağları’na kadar, batıda)

İşig küçüg bermiş ilgerü kün tugsıka bükli kaganka tegi süleyü bermiş kurıgaru temir kapıgka tegi süleyü bermiş tavgaç kaganka elin törösin alı bermiş türük kara kamag bodun ança temiş ellig bodun [ertim elim amtı kanı kimke elig kazganur men ter ermiş] (Doğu yüzü 8. satır).

(İşi gücü vermişler (hizmet etmişler). Doğuda gün doğusundaki Bükli (Kore?) kağanına kadar sefer edivermiş. Batıda Demir Kapı’ya kadar sefer edivermiş. Çin kağanı için ülkesini, yasalarını alıvermişler. Türk (avam) halkı şöyle demiş: “Ülkesi olan halk idim, ülkem şimdi nerede? Kime ülke kazanıyorum” dermiş.)


Az bodunug üküş kıltım ıgar elligde [ıgar ka]ganlıgda yeg kıltım tört bulungdakı bodunug kop baz kıltım yagısız kıltım kop manga körti yeti yegirmi yaşıma tangut tapa süledim tangut bodunug buzdum oglın yu[tuz]ın yılkısın barımın anta altım sekiz yegirmi yaşıma altı çuv [sogdak] (Doğu yüzü 24. satır).

(Az halkı çoğalttım. Kıymetli ülkesi olandan, kıymetli kağanı olandan daha iyi hâle getirdim. Dört taraftaki halkları tamamen tâbi ettim, düşmansız hâle getirdim. Tamamı bana tâbi oldu. On yedi yaşımda Tangutlar tarafına sefer ettim. Tangut halkını bozguna uğrattım. Çocuklarını, karılarını, hayvan sürülerini, varlıklarını orada ele geçirdim. On sekiz yaşımda Altı Çuv Soğdak)


Karıg söküpen kögmen yışıg tog[a yorı]p kırkız bodunug uda basdım kaganın birle songa yışda süngüşdüm kaganın ölürtüm elin anta altım ol yılka türgeş tapa altun yışıg [aş]a ertiş ügüzüg keçe yorı[dım türgeş bodunug] uda basdım türgeş kagan süsi otça borça kelti (Doğu yüzü 27. satır).

(Karı sökerek Kögmen (ormanlı) Dağları’nı aşarak ilerleyip Kırgız halkını uykuda (iken) baskına uğrattım. Kağanı ile Songa (ormanlı) Dağları’nda savaştım. Kağanını öldürdüm. Ülkesini orada ele geçirdim. O yıl Türgeşlere doğru Altay (ormanlı) Dağları’nı aşarak İrtiş Irmağı’nı geçerek ilerledim. Türgeş halkını uykuda (iken) baskına uğrattım. Türgeş kağanının ordusu ateş gibi, kor gibi (üzerimize) geldi.)


Kök öngüg yoguru sü yorıp tünli künli yeti ödüşke suvsuz keçdim çorakka tegip yolagçı ... beş? keçenke tegi (Güney-Doğu yüzü)

((Ongi) Irmağı’nı (bata çıka) aşıp orduyu yürütüp geceli gündüzlü yedi gün boyunca susuz olarak geçtim. Çorak topraklara varınca öncü birlikleri ... Keçen’e kadar) (Aydın 2017).

Kaynakça


Aksan, Doğan (1983). “Köktürkçenin Sözvarlığı Üzerine”. Türk Dili Araştırmaları Yıllığı Belleten 1980-1981, 17-21.

Alyılmaz, Cengiz (2005). Orhun Yazıtlarının Bugünkü Durumu. Ankara: Kurmay Yay.

Ariz, Erkin-Erhan Aydın (2014). Qedimki Türk Yeziqidiki Taş Pütükler. Ürümçi: Xinjiang Helq Neşriyati.

Aydarov, G. (1971). Yazık Orhonskih pamyatnikov drevnetyurkskoy pis’mennosti VIII veka. Almatı: Akademiya Nauk Kazakskoy SSR.

Aydın, Erhan (2017). Orhon Yazıtları, Köl Tegin, Bilge Kağan, Tonyukuk, Ongi, Küli Çor. İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yay.

Aydın, Erhan (2017). Türk Runik Bibliyografyası. İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yay.

Bazılhan, Napil (2005). Kazakstan Tarihı Turalı Turki Derektemeleri II, Köne Türik Bitiktastarı Men Eskertkişteri (Orhon, Yenisey, Talas). Almatı.

Berta, Árpád (2004). Szavaimat Jól Halljátok... A Türk és Ujgur Rovásírásos Emlékek Kritikai Kiadása. Szeged: Jate Press. Türkçesi: Sözlerimi İyi Dinleyin: Türk ve Uygur Runik Yazıtlarının Karşılaştırmalı Yayını. Türkçeye çev.: Emine Yılmaz, Ankara, 2010: Türk Dil Kurumu Yay.

Bold, Lubsandorj (1990). Bnmau-ın nutag dah’ hadnı biçees. Ulaanbaatar: Ulsın Hevlelijn Gazar.

Caferoğlu, Ahmet (1984). Türk Dili Tarihi I. İstanbul: Enderun Yay.

Durmuş, İlhami (2002). “Bilge Kağan Külliyesinde Yürütülen Arkeolojik Çalışmalar”. Türklük Araştırmaları Dergisi 11, 223-232.

Ercilasun, Ahmet Bican (1987). “Bilge Kağan Bengü Taşının Kuzey Cephesinin İlk Üç Satırı Üzerinde Bazı Düşünceler”. V. Milletler Arası Türkoloji Kongresi, Tebliğler I, Türk Dili. İstanbul, 69-74.

Ercilasun, Ahmet Bican (2016). Türk Kağanlığı ve Türk Bengü Taşları. İstanbul: Dergâh Yay.

Ercilasun, Bilge (1999). “Orhun Abideleri Hakkında Türkiye’deki İlk Bilgiler”. 3. Uluslar Arası Türk Dil Kurultayı 1996, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay, 409-422.

Ergin, Muharrem (1970). Orhun Abideleri. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Yay.

Gabain, Annemarie von (1988). Eski Türkçenin Grameri. Türkçeye çev.: Mehmet Akalın, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.

Geng Shimin-Wei Cuiyi (2010). Gudai tujueyu yufa. Beijing: Zhongyang Minzu daxue chubanshe.

Heikel, A. O.-H. G. von Gabelentz-J. G. Dévéria-O. Donner (1892). Inscriptions de l’Orkhon, recueillies par l’expédition finnoise de 1890 et publiées par la Société Finno-Ougrienne. Helsingfors.

Joldasbekov, Mirzatay-Sartkojaulı Karjaubay (2005). Orhon Eskertkişterining Tolık Atlası. Astana: Kül Tegin Neşriyat.

Kafesoğlu, İbrahim (1985). “Ölümünün 1250. Yıldönümü Münasebetiyle Bilge Kagan”. Belleten 49/194, 261-271.

Kafesoğlu, İbrahim (1985). “Bilge Kağan’ın Adı ve Lakabı”. Türk Dünyası Araştırmaları 35, 4-8.

Karjaubay, Sartkojaulı (2003). Orhon Muraları. Astana: Kül Tegin Neşriyat.

Malov, Sergey Ye. (1959). Pamyatniki drеvnеtyurkskоy pismеnnоsti Mоngоlii i Kirgizii. Moskva: Akademiya Nauk SSSR.

Orkun, Hüseyin Namık (1936). Eski Türk Yazıtları I. İstanbul: Türk Dil Kurumu Yay.

Ölmez, Mehmet (2012). Orhon-Uygur Hanlığı Dönemi Moğolistan’daki Eski Türk Yazıtları, Metin-Çeviri-Sözlük. Ankara: BilgeSu Yay.

Radloff, Wilhelm (1892). Atlas drevnostey Mongolii. Trudı Orhonskoy Ekspeditsii. c. 1. St.-Petersburg.

Radloff, Wilhelm (1893). Atlas drevnostey Mongolii. Trudı Orhonskoy Ekspeditsii. c. 2. St.-Petersburg.

Radloff, Wilhelm (1894). “Die alttürkischen Inschriften der Mongolei erste Lieferung. Die Denkmäler von Koscho-Zaidam. Text, Transcription und Übersetzung”. Bulletin de l’Académie Impériale des Sciences 3, 1-83.

Radloff, Wilhelm (1894). “Die alttürkischen Inschriften der Mongolei zweite Lieferung. Die Denkmäler von Koscho Zaidam. Glossar, Index und die Chinesischen Inschriften, übersetzt von W. P. Wassilijew”. Bulletin de l’Académie Impériale des Sciences 3, 83-174.

Radloff, Wilhelm (1895). Die alttürkische Inschriften der Mongolei. St.-Petersburg.

Radloff, Wilhelm (1896). Atlas drevnostey Mongolii. Trudı Orhonskoy Ekspeditsii. c. 3. St.-Petersburg.

Radloff, Wilhelm (1897). Die alttürkische Inschriften der Mongolei. (Neue Folge). St.-Petersburg.

Recebov, Ebülfez-Yunus Memmedov (1993). Orhon Yenisey Abideleri. Bakı: Yazıçı Neşriyat.

Sertkaya, Osman Fikri (1988). “Eski Türkçe (Göktürkçe ve Uygurca) Araştırıcısı Olarak Wilhelm Radloff”. Türk Dili 444, 303-317.

Sertkaya, Osman Fikri (1995). Göktürk Tarihinin Meseleleri. Ankara: TKAE Yay.

Şirin, Hatice (2016). Eski Türk Yazıtları Söz Varlığı İncelemesi. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.

Taşağıl, Ahmet (2004). Gök-Türkler III. Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.

Tekin, Talat (1968). A Grammar of Orkhon Turkic. Bloomington: Indiana University Press.

Tekin, Talat (1988). Orhon Yazıtları. Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.

Tenişev, Ethem R. (1987). “Mogilyan-Bilge Kağan Yazılı Anıtının Dili ve Janrı”. V. Milletler Arası Türkoloji Kongresi, Tebliğler I, Türk Dili. İstanbul, 229-233.

Thomsen, Vilhelm (1893). “Déchiffrement des inscriptions de l’Orkhon et de l’lénisséi, notice préliminaire”. Bulletin de Académie Royale des Sciences et des Letters de Danemark, 285-299.

Thomsen, Vilhelm (1896). "Inscriptions de l’Orkhon déchiffrées". Mémoires de la Société Finno-Ougrienne 5, 1-224.

Thomsen, Vilhelm (1935). “Moğolistan’daki Türkçe Kitabeler”. Türkçeye çev.: Ragıp Hulusi Özdem, Türkiyat Mecmuası 3, 81-119.

Thomsen, Vilhelm (2002). Orhon Yazıtları Araştırmaları. Türkçeye çev.: Vedat Köken, Ankara: Türk Dil Kurumu Yay.

Togan, İsenbike-Gülnar Kara-Cahide Baysal (2006). Eski T’ang Tarihi (Chiu T’ang-shu). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.

Uçar, Erdem (2018). “Bilge Kağan (Doğu 41) Yazıtındaki NIńTYn İbaresi Üzerine”. Journal of Old Turkic Studies 2/1, 67-83.

Yadrintsev, Nikolay M. (1889). “Predvaritel’nıy otçet o poyezdke c arhaeologiçeskoy i etnografiçeskoy tselyu v severnuyu Mongoliyu i verşinı Orhona”. İzvestiya Vsorgo 20/4, 1-13.

Atıf Bilgileri


Aydın, Erhan. "BİLGE KAĞAN YAZITI". Türk Edebiyatı Eserler Sözlüğü, http://tees.yesevi.edu.tr/madde-detay/bilge-kagan-yaziti. [Erişim Tarihi: 25 Nisan 2025].


Benzer Eserler

# Madde Yazar Madde Yazarı İşlem