15. yüzyılda Menteşe Beyliği'nde yaşayan Bâlî'nin tercüme ettiği eser. Tezkirelerin yer vermediği Bâlî hakkındaki tüm bilgiler Bahrü’n-Nasâyih'tekilerle sınırlıdır. Bu risale, içinde manzumelerin de yer aldığı büyük kısmı mensur bir nasihatnamedir. Metnin tek nüshası İstanbul Üniversitesi Nadir Eserler Kütüphanesi Yazma Eserler Bölümünde 2303 numarada kayıtlı olup 79 varaktır. Bâlî, 871/1466 tarihinde Farsçadan tercüme ederek yazdığı eserinin Farsça aslının ve müellifinin adını belirtmemiştir. Kitabı Menteşe Sancak Beyi Mahmûd Bey’e sunmuştur. 

Bahrü’n-Nasâyih'in başında yer alan medhiyenin ardından yazılış tarihi, yazarı, tercüme bir eser olduğu belirtilmiştir. Metinde daha sonra kitabın sunulduğu Mahmûd Bey'in övüldüğü manzum kısım gelmektedir. Ardından risalenin bölümleri sıralanmış ve eser,  15 bölümde işlenen konularla devam etmiştir. Bu bölümler “Akıl, ilim, cehaleti yerme, söz söyleme adabı, hikmet, emsal ve nasihatler, dostluk ahvali, düşmanlığın zararı, çocuk eğitimi, beylerin işleri, beylere hizmet usulü, sabır ve acelecilik, iyiliğin yararları kötülüğün zararları, iyi ve kötü huyun neticeleri, sır saklamanın kuralları ile dünya, hırs ve tama” hakkındadır. 15 bölüm de genellikle "haslet" ve "kısım" olarak adlandırılan sayısı birbiriyle aynı olmayan alt başlıklarla ayrılmıştır. Ele alınan konular hikayelerle, iktibaslarla ve Türkçe, Arapça, Farsça şiirlerle zenginleştirilmiştir. Sonda müstensihin adının, istinsah tarihinin bulunduğu ve yine övgülerin yer aldığı hâtimeye yer verilmiştir. Metinde yer alan Türkçe şiirlerin büyük kısmı “mefâ'îlün mefâ'îlün fe'ûlün” vezni ile yazılmıştır. Eski Anadolu Türkçesinin dil özelliklerini gösteren eserde sade bir anlatım vardır.

Bahrü’n-Nasâyih üzerine Dilek Birlik bir yüksek lisans tezi hazırlamıştır (1999).